S'istòria de sa linguìstica sarda est antiga meda, finas si non dae luego s'est impreadu unu mètodu iscientìficu adeguadu. Intre is primos si podet mentovare Sigismondo Arquer chi in su 1550 at dadu, in s'òpera printzipale sua “Sardiniae brevis historia e descriptio”, una descritzione curtza de sa situatzione linguìstica de s'ìsula e sa tradutzione de su Babbu Nostru.
Tenet un'importu de gabale, pro sa connoschèntzia de sa limba sarda, s'òpera de Max Leopold Wagner, s'istudiosu tedescu ingeniosu nàschidu in Mònacu de Baviera in su 1880 e mortu in Washington in su 1962. Gràtzias a su linguista tedescu famadu, sa limba at agatadu logu - in fines - intre is àteras cunsorres neolatinas.
S'òpera prus manna de su linguista tedescu Max Leopold Wagner est su Ditzionàriu Etimològicu Sardu (DES), in tres volùmenes. Est s'elencu ampru de totu is paràulas de su sardu de unu carchi interessu, chi s'istudiosu famadu cumparat pro nd'averiguare s'orìgine e su significadu.L'aiant publicadu in is annos Setanta de su sèculu coladu.
